“Kada na Preobraženje zazvone zvonici bruske crkve, taj božji titraj se prostre po celoj kopaoničkoj regiji u veličanstvenom izazovu vekova koji se probude tim glasom….bez ljubavi, kojom se objašnjava i ovo još uvek čisto plavo brusko nebo… ne bi ni bruj sa crkve Svetog Preobraženja Gospodnjeg, bio tako lep i prodoran u naše duše.”
Letopis bruske crkve beleži sa je podignuta od dobrovoljnog priloga na zemljištu koje, po pričanju, pripadalo turskom agi, koji ga je trampio sa Živkom Starincem iz Drtevaca za neku vrlo lepu kobilu. Živko je ovo mesto ustupio za podizanje crkve…Crkva je bila mala, pa je docnije dozidana zvonara. Kako nije bila dovoljno osvetljena prozori su povećani a patos popločan…
“…Skromna jednobrodna građevina, sa polukružnom oltarskom apsidom i masivnim zvonikom na zapadnom ulazu. Od prvobitnog ikonostasa, koji je, verovatno, slikao „moler Janja“, sačuvano je nekoliko ikona. Crkvu je rukopisao Nikolaj Mihailčenko, koji je u Brus došao sa još nekolicinom Rusa, izbegavši boljševički teror, 1917. godine…Na tu crkvu Hristovog preobraženja upućene su, pored male čaršije, četiri parohije sa 42 naselja.”
“Obrgljeni bisernom niskom crkava, manastira i svetilišta u Brusu, odazovu se odozgo sa kopaoničkih visova: Metođe – svetilište iz drugog veka; protresu se …temelji Sv. Prokopija na Nebeskim stolicama; …zasjaji Sv. Petka iz petog veka; meko se primiri Mala Grabovnica …pamteći sebe još od dvanaestog veka, kao i Strmac, kao i Milentija, najlepša među lepoticama Moravske škole četrnaestog veka čestitog kneza, …pa ona njoj slična u Lepencu, pa crkva na Kozničkom gradu, pa stradalna krivorečka crkva iz sedamnaestog veka, pa prelepe rasute potonje današnje crkve u Blaževu, Dupcima, Ribarima.”